Στον ανυπόφορο φλογμό τού καλοκαιριού
(φθισίφυλλες βραδιές τού φθινοπώρου),
με τα τελευταία λόγια των γονιών μας
το σκέπασμα απ' τ' αγαπημένα χέρια στο κρεββάτι
το σύρσιμο τής πόρτας
το πικρό βάρος στους αυχένες μας -
πριν το σήκωμα τής μέρας
είσαι  Ε σ ύ !
 
Βραδυνή καντάδα που ξεψυχάει
παννυχίζουσα πνοἠ φλερτάροντας κι αυτό το βράδυ.
Λίγα ματόχαντρα περασμένα στο λαιμό μας
λίγο από Εσύ κάθε φορά.
 
Πλησιάζει χειμώνας. Δεν θέλουμε να μάς βρει εδώ.
Δεν θέλουμε να μάς βρει πουθενά.