Ξέρω. Μόλις γυρίσω την πλάτη
θα πάρεις το σπαθί να κόψεις απ' το μίσχο το μυστικό
       που σού εμπιστεύθηκα
την ώρα τής μάχης
την ώρα τής σιωπηλής εξομολόγησης.
Τα πέταλά του, η ίδια πνοή θα σκορπίσει που γυρνά
       το ανεμοδoύρι
μακρυά στην αποδήμηση,
εκεί απ' όπου μόλις γύρισα προς όπου τώρα φεύγω —
άλλη μια πλάνης να μαζέψω
ό,τι απερίσκεπτα θα σού ξαναπροσφέρω
την επόμενη θνητή στιγμή τής αδυναμίας μου.