(μόνος, έρημος κάφιλος)

Μην σκέπτεσαι όπως σκέπτονται οι πολλοί
και σύντομα θα μείνεις χωρίς φίλους.
Κι αν σε σπηλιές χωθείς μια φωνή πάλι
θα σέ 'βρει κερνώντας όξο και χολή
(φέρτε τον Σταυρό, φέρτε και τους ήλους!)
Τί κι αν τα βέλη-τόξα σου είναι ατσάλι;
Ποιός είσαι να τα βάζεις με τους μύλους
Κιχώτης ή Πάτερ σ' ιεραποστολή;

Γίνου κοσμικός. Φόρα ματογυάλι,
γραβάτα - χθες, προχθές κι αύριο ξανά.
Παράδωσε τα όπλα (Πύρρειος πάλη...)
δίκρανα αγκάλιασε καυδιανά
κι ως Πάντσα με τού γάιδαρου τα κάλλη
χαίρου τους κλάδους, χαίρου τα  ω σ α ν ν ά !

                                                        26 Οκτ. '15